Τα αρχαία θέατρα και γενικά η φιλοσοφία των δημιουργιών της κλασσικής και όχι μόνο Ελλάδας, αποτελούν μοναδική έμπνευση για τους σύγχρονους εμπνευστές και σχεδιαστές, οι οποίοι πάνω στο αρχέγονο αποτυπώνουν το μεταγενέστερο.

Μια τέτοια απεικόνιση που σχολιάστηκε ευμενώς από τους επισκέπτες του αρχαίου θεάτρου Δίου καθώς και του αρχαιολογικού πάρκου της ιερής πόλης των αρχαίων Μακεδόνων, κοσμεί την κεντρική είσοδο του Ελληνιστικού θεάτρου.

Εκφράζει το κοίλο, δημιουργώντας την αίσθηση των όσων θα αντικρύσει ο θεατής εισερχόμενος στο χώρο που αναδεικνύεται η δραματουργία και η μουσική.

Το έργο υλοποίησαν οι συνεργάτες του Οργανισμού Φεστιβάλ Ολύμπου, τα στελέχη του αρχιτεκτονικού γραφείου Balafas Architects, ο Αρχιτέκτονας Στέφανος Μπαλάφας και η διακοσμήτρια Interior Designer, Σοφία Τζήκα.

Η φιλοσοφία του έργου
Οι δημιουργοί τιτλοφορώντας το εικαστικό τους πόνημα, ως « Installation (εγκατάσταση) για τον εξωτερικό χώρο του Αρχαίου Θεάτρου του Δίου στο Αρχαιολογικό Πάρκο του Δίου», εκφράζουν στη συνέχεια το σκεπτικό του δημιουργήματος.

«Τα Αρχαία Θέατρα της Ελλάδας αποτελούν κορυφαία επιτεύγματα της παγκόσμιας αρχιτεκτονικής. Σχεδιάστηκαν και χτίστηκαν στην αρχαιότητα, στην εποχή που συντελέστηκε η έκρηξη των δημοκρατικών θεσμών και άνθισε η πολιτιστική και πνευματική δημιουργία. Όλοι οι χώροι που προορίζονται για ψυχαγωγία, σχεδιάζονται από πάντα για να γεμίσουν με ανθρώπους.

Έτσι και τα αρχαία θέατρα βρίσκουν τον λόγο ύπαρξής τους όταν είναι γεμάτα. Κάθε που οι αρχαίοι χώροι και τα θέατρα κατακλύζονται από τον σύγχρονο άνθρωπο το παρελθόν συναντά το μέλλον και αυτοί οι χώροι αλλάζουν ηχόχρωμα και παλμό.

Στο πλαίσιο αυτό, μας προτάθηκε από τον Οργανισμό του Φεστιβάλ Ολύμπου να σχεδιάσουμε μια κατασκευή που να συναντάει τον σύγχρονο άνθρωπο, με το βλέμμα στο μέλλον και το νου μας στις συνήθειες του, αλλά ταυτόχρονα με σεβασμό σε όλα εκείνα που το κοινό του Φεστιβάλ Ολύμπου αποκαλεί κλασσικά μέσα από μια πορεία 52 ετών. Μια κατασκευή που να παρακινεί το κοινό και τους επισκέπτες να σταματήσουν, να την περιεργαστούν και να φωτογραφηθούν στο σημείο, δημιουργώντας τις δικές τους αναμνήσεις έξω από το Αρχαίο Θέατρο.

Σύντομα διαπιστώσαμε πως η κατασκευή αυτή σήμαινε τον σχεδιασμό ενός ιδιότυπο “photo booth”, που θα ήταν σε αρμονία με τα μνημεία του αρχαιολογικού πάρκου του Δίου, αλλά συγχρόνως θα έδινε μια πνοή νεωτερισμού στο χώρο «Το Νέο Κοίλον». Χρησιμοποιήσαμε μια ελεύθερη γεωμετρία , την οποία αναπτύξαμε αρχικά σε προσχέδια στο χαρτί και μετά τρισδιάστατα, δημιουργώντας μια κινούμενη γεωμετρία.

Μια κατασκευή όμως σε ένα μνημειακό χώρο, όπου η χρονική κλίμακα είναι άλλη , έχει μια υποβλητική δύναμη και πρέπει να έχει μια οργανική σχέση με τον τόπο και τον άνθρωπο. Εξάλλου η τέχνη μας βάζει βαθύτερα μέσα στον κόσμο και βρίσκει μονίμως καινούριους τρόπους να κοιτάζει το παρελθόν. Με τη χρήση του μετάλλου, ενός αδρού υλικού , επανασυστήνουμε το κοίλο του θεάτρου, με τα διαζώματά του να αναπτύσσονται σε διάφορες κατευθύνσεις, με τη «νέα θυμέλη» να δεσπόζει στο κάτω μέρος της κατασκευής.

Η παλέτα των χρωμάτων σε πλήρη σύμπνοια με τους χρωματισμούς που περιβάλλουν το θέατρο. Με τα βασικά στοιχεία που συνθέτουν την ταυτότητα του ΟΡΦΕΟ (χορός, θέατρο, μουσική, λόγος, εργαστήρια) να αναγράφονται στην κατασκευή και σύμφωνα με το πνεύμα της εποχής, οι άνθρωποι στον εξωτερικό χώρο του θεάτρου του θεάτρου μπορούν πλέον να απαθανατίσουν την παρουσία τους εκεί (spot it-take a pic) είτε πριν είτε μετά την παράσταση.

Όπως σε κάθε μινιμαλιστικό έργο , έτσι και σε αυτό υπάρχει μια θεατή και μια αθέατη πλευρά. Το μεταλλικό Κοίλον του Φεστιβάλ Ολύμπου, με την ημικυκλική μορφή του, περιμένει τον κάθε επισκέπτη για ένα μικρό διάλογο, φυσικό ή ψηφιακό και τον καλεί να ταυτιστεί με τις ανατολές και τις δύσεις του θεάτρου.»

Το installation εγκαινίασαν παρουσία των δημιουργών, μέλη του διοικητικού συμβουλίου καθώς και της καλλιτεχνικής επιτροπής του ΟΡ.ΦΕ.Ο.